Από πού έλκει το όνομά της η μαθητική ροκ μπάντα της δεκαετίας του '70
"Ζαβοβαρυμπλαχνιάρικα"
Παραθέτω από μνήμης τη μείζονα ποιητική σύνθεση του Αλεξάνδρου Σχινά, μια ελεγεία αφιερωμένη στη ζωή των χορταριών που φυτρώνουν δίπλα στις ράγες του τραίνου:
Ατμοτσουκνιδομέθυστα, χόρτα γρασοβρυξούντα, κι όλα μαζί φριζέλι. / Κει που διαδοχθορίζανε και θολογουσταριόταν, το ραμαγνίδι το μικρό, τ' αναιδοψηλαρώτικο, περιγελάει το φουτσάφ και πάει να το ξηγήσει. / Μα, το φουτσάφ επέρασε ζαβοβαρυμπλαχνιάρικο και ανεμοπατήκωτο, και ροδοζούπηξέ τα. / Κι απ' τα ραμαγνιδόζουμα βγήκαν τρία φριζελοειδή. που ποιος να ξέρει αν ήταν, χόρτα ραμαγνιδόζουμα, χόρτα γρασοβρυξούντα.
Ο (έτερος) Αλέξανδρος Σχινάς ήταν ένας έλληνας αναρχικός που γεννήθηκε στο χωριό Κανάλια του Βόλου, γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1870 και δολοφονήθηκε από τη χωροφυλακή στη Θεσσαλονίκη, στις 6 Μαίου του 1913. Είναι γνωστός για την εκτέλεση του βασιλιά Γεωργίου του Α' στη Θεσσαλονίκη, στις 18 Μάρτη του 1913.
Το συγκρότημα "Ζαβοβαρυμπλαχνιάρικα", επανδρωμένο από μαθητές της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής Πειραιά στις αρχές της δεκαετίας του '70, έχει εκτελέσει συνοπτικά και ανάλγητα πολλά άσματα της rock μουσικής φιλολογίας της εποχής.
