Saturday 9 July 2011

Les Vergers / Τα περβόλια



Τα περβόλια


Καθημερνά χορταίνουμε τους άγιους τα μεσημέρια
Του ήλιου ο έρωτας ξεσπάει στα κεφάλια μας με βια
Ρυάκια από υδράργυρο ξεχύνονται στα χέρια
Και στη σιωπή πεθαίνουνε χρυσά πουλιά 
 



Κι είμαστε 

όλοι εδώ
Για γέλιο και για κλάμα 


Κι είμαστε 
όλοι εδώ
Καθένας να διαλέξει τη δική του φυλακή 


Κι είμαστε 
όλοι εδώ
Την τρέλα
 του ο καθείς για να σκοτώσει

Κι είμαστε 
όλοι εδώ
Για
 να πεθάνουμε από λογική



Παιδί τριών χρονών λάτρευα τα περβόλια
Μια μέρα κάτι έγινε ή κάποιος…
Περαστικός διαβάτης κάτι είπε 

Ένας στρατιώτης κάτω απ’ την τριανταφυλλιά θαμμένος
Κι η μαύρη αράχνη έλεγε «Μην κλαίτε»
Παρηγοριά στη θλίψη των παιδιών 

Την ώρα που κατέβαινε για να μας πιει ο ήλιος
Την ώρα αυτή που σου μιλώ, την ώρα των περιβολιών 
 




Κι είμαστε 
όλοι εδώ
Για γέλιο και για κλάμα 


Κι είμαστε 
όλοι εδώ
Καθένας να διαλέξει τη δική του φυλακή 


Κι είμαστε 
όλοι εδώ
Την τρέλα
 του ο καθείς για να σκοτώσει

Κι είμαστε 
όλοι εδώ
Για
 να πεθάνουμε από λογική




["Les Vergers" της Brigitte Fontaine, μτφρ. Δημήτρης Κοσμίδης για την παράσταση "Γυναίκες" του Wajdi Mouawad, Ελληνικό Φεστιβάλ, Ηρώδειο 9 Ιουλίου 2011]





Les vergers 

Tous les jours à midi on rassasie les saints
Le soleil amoureux exerce sa violence
Des ruisseaux de mercure envahissent les mains
Et des oiseaux dorés meurent dans le silence.

Nous sommes tous ici
Pour pleurer et sourire
Nous sommes tous ici
Pour choisir nos prisons
Nous sommes tous ici
Pour tuer nos délires
Nous sommes tous ici
Pour mourir de raison.

J'aimais trop les vergers lorsque j'avais trois ans
Un jour il y a eu quelqu'un ou quelque chose
Un passant qui a dit quelques mots en passant
Un soldat enterré sous le buisson de roses.

Il ne faut pas pleurer disait l'araignée noire
Et elle consolait les enfants affligés
A l'heure où le soleil descendait pour nous boire
A l'heure où je te parle à l'heure des vergers.

Sommes-nous tous ici
Pour pleurer et sourire
Sommes-nous tous ici
Pour choisir nos prisons
Sommes-nous tous ici
Pour tuer nos délires
Sormnes-nous tous ici
Pour mourir de raison.